-
1 аңкау
I сущ.нёбо || нёбныйтел аңкауга ябышты — язы́к прили́п к нёбу
аңкау авазлары лингв. — нёбные зву́ки
II прил.; устар.; фольк.; см. аңгырааңкау җыерчыгы — нёбная скла́дка
аңкау аңламас, үзсүзле тыңламас — (посл.) глу́пый не поймёт, упря́мый не послу́шается